Arıyorum her köşe bucağı Bir ışık bulurum umuduyla Ruhsuz sokakları Hep aynı umutla Her güzel kızı sen sanıyorum Hatırlayarak kısa uçmaları Sert çakılmaları Bilmeden her saniyenin seni mi Yoksa…

Araya girince birkaç peri Unuttum mu sandın seni Ama bak açmadık arayı Döndüm dolaştım yalanmış alayı Aziz dostum dinlemedim seni Aklımı çeldi yine biri Ben seni artık yok bilmiştim…

Bir daha duymasam O bayram yeri sesini O zarif tebessümü Cenneti aratmayan gözleri Görmesem ne olur Aynı mekanda bulunmanın hazzını Aynı şeyleri sevmenin sevincini Aynı fikirde olmanın gururunu Karşılaşınca…

Ne büyük erdem sevmek Seni sevmeyen nazlı bir ceylanı Sen düşünemezken yaşarsın Onsuz hayatı Onunsa bozulmaz Sana bakarken rahatı Ne büyük erdem sevmek Senin için atmayan bir kalbi Düşüncelerin…

Çekilmez oldu hayat telaşesi Anlayınca benim olmayacak O şen sesi Bahar kaybetti neşesini Aramak manasız artık Şarkılarda hasretini Bu kaçıncı sevda kalem tutturan Ama bu fikir hep aynı hicran…

Kalmadı nazarımda gecelerin mahiyeti Bu can böyle işkence görmedi İki yanım iki uçurum Biri ağzından çıkan bir hece Öteki sensiz geçen her gece

Sen beyaz giyince Kaybediyor bulutlar rahmetini Sen mavi giyince Kaybediyor deniz, sahile vuran sesini Sen kırmızı giyince Gül andırmıyor eskisi kadar seni Ben seni görünce Kaybediyor renkler ferini Kaybediyor…