Author Enes UYSAL

Sıcak bir yaz gecesi Yalnızlık bir tercih olmaktan çıkmışken Geldin geldin, gelemedin daha beklemem Utanmaz ya, kader utansın derim Tatlı hüzünlü bir sonbahar akşamı İyice dalmışken eskilere Geldin geldin, gelemedin boşveririm Kalkıp giderim kuru yaprak dolu banktan Telaşlı gelin gibi… Continue Reading →

Nasıl da kilitledin bakışlarımı damdan düşmüşçesine Tam da bu sönük gözlerden ümidi kesmişken Nasıl becerdin hem hiç yaşamadığımı farkettirip Hem bir an olsun can vermeyi Gözlerinin feri gözlerimi yakıyor Yalvarırım değdirme artık gözlerini gözlerime Karşı koyamıyorum bu mazoşist zevke Ah… Continue Reading →

Arıyorum her köşe bucağı Bir ışık bulurum umuduyla Ruhsuz sokakları Hep aynı umutla Her güzel kızı sen sanıyorum Hatırlayarak kısa uçmaları Sert çakılmaları Bilmeden her saniyenin seni mi Yoksa ölümü mü getirdiğini Acele etme ama unutma Umut bizimle Zaman aleyhimize… Continue Reading →

Araya girince birkaç peri Unuttum mu sandın seni Ama bak açmadık arayı Döndüm dolaştım yalanmış alayı Aziz dostum dinlemedim seni Aklımı çeldi yine biri Ben seni artık yok bilmiştim Meğer farketmemişim O hengame içinde Sen hep yanımdaymışsın Bu çark-ı felek… Continue Reading →

Bir daha duymasam O bayram yeri sesini O zarif tebessümü Cenneti aratmayan gözleri Görmesem ne olur Aynı mekanda bulunmanın hazzını Aynı şeyleri sevmenin sevincini Aynı fikirde olmanın gururunu Karşılaşınca dolan huzuru Duymasam sanki ne olur Dönmesen bana geri Bakmasan eskisi… Continue Reading →

Ne büyük erdem sevmek Seni sevmeyen nazlı bir ceylanı Sen düşünemezken yaşarsın Onsuz hayatı Onunsa bozulmaz Sana bakarken rahatı Ne büyük erdem sevmek Senin için atmayan bir kalbi Düşüncelerin bunalttığı bir seher vakti Yine onu düşleyip atarken kalbin Ne büyük… Continue Reading →

Çekilmez oldu hayat telaşesi Anlayınca benim olmayacak O şen sesi Bahar kaybetti neşesini Aramak manasız artık Şarkılarda hasretini Bu kaçıncı sevda kalem tutturan Ama bu fikir hep aynı hicran Bir umuttu yaşatan beni Onu bari bıraksaydın ey sevgili

Kalmadı nazarımda gecelerin mahiyeti Bu can böyle işkence görmedi İki yanım iki uçurum Biri ağzından çıkan bir hece Öteki sensiz geçen her gece

Sen beyaz giyince Kaybediyor bulutlar rahmetini Sen mavi giyince Kaybediyor deniz, sahile vuran sesini Sen kırmızı giyince Gül andırmıyor eskisi kadar seni Ben seni görünce Kaybediyor renkler ferini Kaybediyor tüm olaylar vehametini Ben kaybediyorum kendimi