Ne olacak halimiz böyle Nuray Hanım?
Bak yine döndük başladığımız yere
Ben bir kilitli sandığım, sense kayıp bir şehir
Ne anahtarımız var elimizde, ne pusulamız
Emin olması imkansız izlenimlerle zorluyoruz habire
kaba kuvvetle aşması imkansız surları
Kurtar beni Nuray Hanım, çıkar beni bu dipsiz kuyudan
Gözlerle bir yere kadar konuşabiliyor insan
Özgür bırak artık esir düşmüş zavallı kelimeleri
Her şeyi anlat gerekli, gereksiz ne varsa
Bir selamı çok görme artık bana
Oysa basit bir günaydın desen
Güneş daha bir anlamlı aydınlatacak günümü
Hiç yoktan bir selam versen
Barış hakim olacak tüm hücrelerine
kanın gövdeyi götürdüğü gönlümün

Nefes alamıyorum Nuray Hanım
Senden başka her şeyle dolu bir denizde boğuluyorum çaresiz
Karaya çıkar beni
Doğ karanlık yalnızlığıma bir güneş gibi
Arındır beni senden başka her şeyden
Nefes ol bana ve dol ciğerimin her bir zerresine usulca
Gel sonra yine karşımdan gizem dolu gözlerle
Meşgul et zihnimin her katmanını
Gözlerini dik gözlerime
Hiç kaçırmadan gözlerini öylece bak bana
Muhtacım umudumu tazeleyen bir bakışına
Muhtacım her şeyi unutturacak bir salınışına

23.11.2022 – Konya