Ne zaman sağlam bir dayak yesem hayattan
Her şeye küsüp kağıda kaleme sarılıyorum
El ne anlar sanki dertten tasadan
Tüm zehrimi mürekkebe bulayıp kağıda kusuyorum
Gönül isterdi elbet
Bir halden anlayanla muhabbet
Yahut bir güzelin mahcemaline güvenerek
Tüm karanlıkları aydınlık etmek
Ama gel gör ki
Ne bir halden anlayan çıkar
Ne de dertlere derman bir yar
Bende bu yalnızlık olduktan sonra
Kağıt kalem olmasa ne yazar
Bu bedbaht derdini dağa taşa da yazar

03.05.2025 – Ankara